Shutterstock

De laatste milieurapport op de meren en rivieren van Nieuw-Zeeland herhaalt somber nieuws over de toestand van zoetwaterecosystemen en waarschuwt dat de klimaatverandering de bestaande bedreigingen zal verergeren.

Bijna alle rivieren in Nieuw-Zeeland die door stedelijke en landbouwgebieden lopen (95-99%), dragen vervuiling boven de richtlijnen voor waterkwaliteit, terwijl de meeste wetlands van het land (90%) zijn drooggelegd en veel zoetwatervissoorten (76%) worden bedreigd of op risico.

De grootste druk op zoetwaterecosystemen past in vier kwesties:

Ministerie van Milieu / Stats NZ, CC BY-SA

Klimaatverandering krijgt meer aandacht dan bij eerdere beoordelingen, wat aangeeft dat de gletsjers al krimpen en de bodem uitdroogt.

Wat zeebliek ons ​​vertelt over zoetwatervissen onder stress

De laatste beoordeling is een update op een zoetwaterrapport in 2017 en het uitgebreide Omgeving Aotearoa 2019. Het herhaalt problemen die we eerder hebben gezien, maar begint te implementeren recente aanbevelingen door de parlementaire commissaris voor milieu (PCE) pleiten voor een sterkere koppeling tussen gegevens en milieubeheer.

Biologische effecten lopen voorop bij deze laatste beoordeling. Het laat zien dat een breed scala aan zoetwaterorganismen gevaar loopt. De statistieken voor zoetwatervissen zijn het meest zorgwekkend: driekwart van de 51 inheemse soorten is al bedreigd of dreigt uit te sterven.

Het rapport maakt gebruik van een bepaalde groep inheemse vissen (īnanga of galaxiden) om de verschillende effecten die mensen hebben, te verbinden in een reeks habitats in verschillende levensfasen.

Īnanga is beter bekend als zeebliek, een delicatesse die een mix van jongen van zes verschillende soorten gevangen terwijl ze migreren van de zee naar rivieren.

Zeebliek wordt in Nieuw-Zeeland als een delicatesse beschouwd. Shutterstock

Īnanga van verschillende leeftijden en soorten leven in verschillende habitats, zodat ze kunnen worden gebruikt om de problemen weer te geven waarmee een reeks zoetwatervissen in ecosystemen wordt geconfronteerd. De belangrijkste stressfactoren zijn: veranderde leefomgeving, vervuiling en overtollige voedingsstoffen, watergebruik voor irrigatie en klimaatverandering.

Klimaatverandering zal naar verwachting de bestaande spanningen verergeren die inheemse organismen zoals īnanga onder ogen zien en het beschermen van hun leefomgeving betekent dat ze begrijpen hoeveel het de waterstromen zal verminderen en hetere en drogere omstandigheden zal creëren.

Opvullen van hiaten in begrip

Het gebruik van organismen voor het beoordelen van veranderingen in het milieu, inclusief de gevolgen van klimaatverandering, is een voor de hand liggende maar belangrijke stap. Het maakt het mogelijk om klimaatverandering te beschouwen op een manier die voldoet aan de Wet milieurapportage's vereiste om te rapporteren over een "hoeveelheid bewijs".

Dit laatste rapport komt tegemoet aan de bezorgdheid van de PCE over hiaten in onze kennis, die naar voren kwamen in de Milieu Aotearoa 2019 beoordeling. De nieuwe strategie voor het opvullen van grote gaten in onze kennis heeft drie prioriteiten: weten en bewaken wat we hebben, wat we kunnen verliezen en waar of hoe we veranderingen kunnen aanbrengen.

Het rapport benadrukt dat mātauranga Māori, het proces waarbij inheemse kennis over de omgeving wordt gebruikt, bepaalde hiaten in gegevens kan opvullen of inzichten kan toevoegen. Andere methoden en modellen, zoals scenario's voor voedingsbudgetten, verdienen ook aandacht.

Er is ook goed nieuws. Sommige zorgen over vervuiling zijn mogelijk klein of beperkt tot zeer kleine gebieden. Dit omvat verschillende zogenaamde opkomende verontreinigingen, zoals brandvertragers, die zijn ontdekt in grondwater rond vliegvelden maar nu verboden of beperkt zijn.

Het tweede goede nieuws is dat nieuwe manieren om het milieu te bestuderen kunnen helpen grote leemten op te vullen. Meren zijn bijvoorbeeld stabielere indicatoren voor de zoetwatergezondheid dan rivieren en beken, maar slechts 4% (ongeveer 150) van de 3,820 grotere meren in Nieuw-Zeeland worden regelmatig gecontroleerd door regionale raden.

Voor bijna 300 meren bevat het rapport een index van de planten die erin leven, en voor meer dan 3000 is er nu een gevestigde methode om de waterkwaliteit van het meer te schatten. Verdere informatie komt beschikbaar met behulp van bijgewerkt schattingen, satellietgegevens de afgelopen 20 jaar en sedimentkernen om de omgevingsomstandigheden van de afgelopen paar honderd jaar te reconstrueren.

Helaas bevestigen de gegevens van meren de algemene trend van achteruitgang van zoet water, maar in ieder geval de meerdere vormen van complementaire informatie zouden ons moeten helpen om de zoetwaterecosystemen van Nieuw-Zeeland beter te beheren.

Over de auteur

Troy Baisden, professor en leerstoel in de zoet- en zoetwaterwetenschappen, Universiteit van Waikato

Dit artikel is opnieuw gepubliceerd vanaf The Conversation onder een Creative Commons-licentie. Lees de originele artikel.

Verwante Boeken

Life After Carbon: The Next Global Transformation of Cities

by Peter Plastrik, John Cleveland
De toekomst van onze steden is niet meer wat het was. Het moderne stadsmodel dat wereldwijd in de twintigste eeuw greep, heeft zijn nut overleefd. Het kan de problemen niet oplossen die het heeft helpen creëren, vooral de opwarming van de aarde. Gelukkig is er een nieuw model voor stadsontwikkeling in steden dat agressief de realiteit van de klimaatverandering aanpakt. Het transformeert de manier waarop steden fysieke ruimte ontwerpen en gebruiken, economische welvaart genereren, hulpbronnen verbruiken en verwijderen, de natuurlijke ecosystemen exploiteren en onderhouden en zich voorbereiden op de toekomst. Beschikbaar op Amazon

The Sixth Extinction: An Unnatural History

door Elizabeth Kolbert
In de afgelopen half miljard jaar zijn er vijf massa-uitstervingen geweest, toen de diversiteit van het leven op aarde plotseling en dramatisch afnam. Wetenschappers over de hele wereld controleren momenteel het zesde uitsterven, waarvan wordt voorspeld dat het de meest verwoestende uitsterving is sinds de asteroïde-impact die de dinosauriërs heeft uitgeroeid. Deze keer is de cataclysm ons. In proza ​​dat tegelijkertijd eerlijk, vermakelijk en diep geïnformeerd is, New Yorker schrijver Elizabeth Kolbert vertelt ons waarom en hoe mensen het leven op de planeet hebben veranderd op een manier die geen soort eerder heeft. Door verweven onderzoek in een half dozijn disciplines, beschrijvingen van de fascinerende soorten die al verloren zijn gegaan, en de geschiedenis van uitroeiing als concept, biedt Kolbert een ontroerend en uitgebreid verslag van de verdwijningen die zich voor onze ogen voordoen. Ze laat zien dat de zesde uitsterving waarschijnlijk de meest duurzame erfenis van de mensheid zal zijn, en dwingt ons de fundamentele vraag te heroverwegen wat het betekent om mens te zijn. Beschikbaar op Amazon

Climate Wars: The Fight for Survival as the World Overheats

door Gwynne Dyer
Golven van klimaatvluchtelingen. Tientallen mislukte staten. All-out oorlog. Van een van 's werelds grote geopolitieke analisten komt een angstaanjagende kijk op de strategische realiteit van de nabije toekomst, wanneer de klimaatverandering de wereldmacht in de richting van de moordende overlevingspolitiek drijft. Voorafgaand en onwrikbaar, Klimaatoorlogen zal een van de belangrijkste boeken van de komende jaren zijn. Lees het en ontdek waar we naar op zoek zijn. Beschikbaar op Amazon

Van de uitgever:
Aankopen op Amazon gaan om de kosten van het brengen van je te bekostigen InnerSelf.comelf.com, MightyNatural.com, en te ClimateImpactNews.com zonder kosten en zonder adverteerders die je surfgedrag volgen. Zelfs als u op een link klikt maar deze geselecteerde producten niet koopt, betaalt alles wat u bij hetzelfde bezoek op Amazon koopt, een kleine commissie. Er zijn geen extra kosten voor u, dus draag alstublieft bij aan de moeite. Je kan ook gebruik dan deze link te gebruiken op elk gewenst moment voor Amazon, zodat u ons kunt helpen onze inspanningen te ondersteunen.